Ποτὲ νὰ μὴ κατακρίνουμε τὸν συνάνθρωπό μας

Ποτὲ νὰ μὴ κατακρίνουμε τὸν συνάνθρωπό μας

«Διὸ ἀναπολόγητος εἶ, ὦ ἄνθρωπε, πᾶς ὁ κρίνων· ἐν ᾧ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεις· τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις ὁ κρίνων. 2 οἴδαμεν δὲ ὅτι τὸ κρίμα τοῦ Θεοῦ ἐστι κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας. 3 λογίζῃ δὲ τοῦτο, ὦ ἄνθρωπε, ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αὐτά, ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρίμα τοῦ Θεοῦ;» (Ρωμ. 2, 1-3).

Ὁ Ἀπόστολος μᾶς τὸ εἶπε ξεκάθαρα, ὅποιος ἄνθρωπος γίνεται δικαστὴς τῶν ἄλλων εἶναι ἀναπολόγητος. Διότι, μὲ τὸ νὰ κατακρίνει τὸν ἀδελφό του, καταδικάζει τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό! Καὶ προσθέτει, μὲ τὸ νὰ γίνεσαι δικαστής, κάνεις τὰ ἴδια μὲ αὐτὸν ποὺ κατακρίνεις καὶ καταδικάζεις!

«Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε· ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν.  τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς;  ἢ πῶς ἐρεῖς τῷ ἀδελφῷ σου, ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸς ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου; ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου. (Ματ. 7, 1-5).

Καὶ σὲ αὐτὸ τὸ σημαῖο ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ἀναφέρει: «Μὴν κρίνετε, γιὰ νὰ μὴν κριθεῖτε.  Γιατί μὲ ὅποια κρίση κρίνετε θὰ κριθεῖτε, καὶ μὲ ὅποιο μέτρο μετρᾶτε, θὰ μετρηθεῖ σ’ ἐσᾶς.  Καί γιατί βλέπεις τὴν ἀγκίδα ποῦ εἶναι μέσα στὸ μάτι τοῦ ἀδελφοῦ σου, ἐνῶ τὸ δοκάρι μέσα στὸ δικό σου μάτι δὲν παρατηρεῖς;  Ή πῶς θὰ πεῖς στὸν ἀδελφό σου: “Ἄφησε νὰ βγάλω τὴν ἀγκίδα ἀπὸ τὸ μάτι σού”, ἐνῶ ἰδού, τὸ δοκάρι εἶναι μέσα στὸ μάτι τὸ δικό σου;  Υποκριτή, βγάλε πρῶτα ἀπὸ τὸ μάτι τὸ δικό σου τὸ δοκάρι, καὶ τότε θὰ δεῖς καθαρά, γιὰ νὰ βγάλεις τὴν ἀγκίδα ἀπὸ τὸ μάτι τοῦ ἀδελφοῦ σου.